Nerede O Eski Günler

Akşam ezanı okununca herkes evine giderdi.Akşam çalışılacak işler, gezilecek yerler yoktu.Evlerde huzur vardı
Yemek menüsü pek değişmezdi. Ekmek yemeğin paşası, bulgur pilavı vezirdi.Ihtiyaçlarımız azdı, çünkü azgın değildik. Gaz lambasının ışığında yapılan sohbetler çok uzun olmazdı. Hem idare lazımdı hemde gece12’ye kadar izleyeceğimiz dizilerimiz yoktu.
Erken yatardık bu yüzden sabah namazı hiç kaçmazdı. Zaten hayat namaz ile başlardı. Sabah namazına kalkanların riya ilede işi olmazdı.
Riya fışkıran sosyal medyada yoktu.Her şeyimizi, herkesle değil ev halkıyla yada dostlarla paylaşırdık. Onlar bilirdi kıymetini çünkü. Sevinince sarılır, üzülünce sırtını okşardı. Dokunmak”like”(beğeni)
atmaya benzemezdi.
Radyoda sahte haberler yoktu.
Siyaset mi? Yapanların işiydi. Bu kadar”uzman” yoktu.
Dolar artınca değiştirmekten korktuğumuz ithal mobilyalarımız yoktu.Bir cift halı, el dokuma kilim, kamıştan yapılmış duvar yastığı, bir karyola,üzerinde içi bez parçalarından doldurulmuş yatak ile evlenirdik. Herkese ayri daire, ayri ev nerede bulacaksın. Üç dört gelin,oğul bir evde.
Bir sofraya 10-15 kişi otutur evin büyüğü yemeğe başlamadan kimse başlamaz, ortaya kimi zaman tencerede,kimi zaman bir kap içinde yemek konulur herkes ondan yerdi.Şükür vardı, bereket vardi.Gülen yüzler vardi.Sevgi,saygı, mutluluk vardi.Sofrada iki kap yemek varsa şenlik vardi.
Şimdiki gibi kaç çesit kavalti tabağı, kaç çeşit yemek yoktu.
Nerede dolaplar dolusu elbiseler,giysiler,ayakkabılar, her tarafı yamalı giysiler, çarık,yahut bir tarafı yırtık kara lâstik ayakkabilar.
Torunlarımız, büyüklerimiz içi kamıştan yapılmış o yastıklara yastlanirlardı.Evlenince ayri eve çıkamazdık. Evlenen “Oglan”için bir oda eklenirdi eve.
Öderken ömrümüzü tüketen tüketici kredilerine gerek yoktu.Tükenmek istemiyorduk ki…Bitmez tükenmez bir kanaat sahibiydik.Olgunduk.
Iyinin ,kötüden çok olduğu günlerdi. Sevgi,saygi,muhabbet vardi.Büyuk büyüklüğünü küçük küçüklüğünü bilirdi.Daha doğrusu herkes haddini bilirdi.
Çok mutlu olduğumuz güzel günlerdi.
Biliyorum geri gelmeyecek ama yinede hayal ediyorum.
Sevelim, sevilelim bu dünya kimseye kalmayacak.
Allah’a emanet olunuz efendim.
Allah’ın selamı rahmeti bereketi üzerinize olsun kardeşlerim.