Kerbela’da Bir Oğul Var Yoluna Canlar Feda

KERBELA’DA BİR OĞUL VAR YOLUNA CANLAR FEDA..
Kufeliler “gel”dediler,mektuplar yazdılar, elçiler gonderdiler.Imamimiz yok,önderimiz yok dediler.Davetiyelere imza attılar.
Vaki geldiğinde peygamber torununu üç kuruşa sattılar.
Bu yüzden o topraklar çoraktir,çöldür,ve ölü gibidir hâlâ bugün.
Huzur yoktur,baris yoktur,rshat yoktur kıyamete kadar.
Şimdi o coğrafyaya dikkatle bakın belâ üstüne belâ yokta ne var Allah aşkına.
“Huseyin’im gitme, Kufe halkına güvenme OSMAN gibi vururlar seni o nasipsiz insanlar!” Diye uyarıldı lâkin serde ve gönülde gitmek vardı.
Resullah(a.s)birgün yanı üzerine uyudu kaygılı ve üzüntülü olarak uyandı. Sonra uyudu yine üzüntülü olarak uyandı.
Mübarek avucunda kırmızı bir toprak bulunuyordu ve onu öpüyordu. Hz. Ümmü Seleme validemiz “Nedir bu”diye sordu.
Cebrail(a.s) Hüseyin’nin Irak toprağında öldürüleceğini bana haber verdi.Bu oranin toprağıdır.
Bu toprak kan hâline gelince bilinki Hüseyin şehit edilmiştir dedi efendimiz.
Hz.Ümmü Seleme validemiz o toprak parçasını sırça bir çanak içinde sakladı.
Hz.Hüseyin şehit edildiği gün toprağın kan hâline geldiği görüldü.
Hüseyni’mi katlettiler Kebela çöllerinde.
Suya hasret koydular.
Muharrem ayının onunda.
Hüseyin’im şehit edildi gamlı topraklarda.Zalim ellerde başı kesildi.Vücudu atlara çignetildi.
Tam 33 mızrak yarasi vardı vücudunda, 34 kılıç kesiği.
Başını ayırdılar gövdesinden mizraklara takip gezdirdiler sokak sokak.
” Bunlar benim dünyamda kokladığım iki reyhanimdir derdi EFENDİMİZ torunlari Hasan ile Hüseyin’e .
Hasan ile Hüseyin cennetlik gençlerin iki efendileridir,derdi efendimiz(s.a.v).
O cennetlik gençlere peygamber emanetidir diye saygı göstermediler.
KERBELA’DA 57 yaşındaydı torun Hüseyin.
Efendimiz “Hüseyin bendendir,bende Hüseyin’denim!
Allah’ı seven Hüseyin’i sever.Hüseyin torunlardan bir torundur ,buyurdu.
Makam için vurdular,saltanat için vurdular.
32 atli 40 piyade 5000 düşma na karşı 70 sahabi.
Su vermediler,kadinlar,bebeler,yaşlılar, hastalar susuz kaldilar.
Su içmek için birakmadilar Fırat nehrine kavuşsunlar. Araya gidiler önlerini kestiler.
Bebeğini aldı kucağına Hüseyinim “Bari şuna su verin” dedi.
Küçük Abdullah’in boğazına ok attılar ve onu babasının kolları arasında şehit ettiler.
Kerbela’ya katılanlar zulüm tarafinda olanlardan hiçbiri rahat yaşayamadı ahirde..Ya delirdiler ya hastalandılar..
Imam Hüseyini vurdular
Kolun kanadın kırdılar
Alkanlara boyadilar
Kerbelada ,Kerbelada.
Imam Hüseyin susamıştı
Bir yudum su aramıştı
Ana yüreği yanmıştı
Kerbelada, Kerbelada
Imam Hüseyin şehit oldu
Gül bahçemde güller soldu
Topraklar kan ile doldu
Kerbelada, Kerbelada.
Kerbela’nin dağı taşı
Yerde Hüseyin yoktur başı
Fatımanın gözü yaşı
Kerbelada, Kerbelada.
Kerbala çöldür şimdi. Ölümdür kahirdir.
Huseyin’in susuzluğu yakmıyorsa içimizi, yüreğimizi, dudaklarımızı kurutmuyorsa,kalbimizi çöle çevirmiyorsa Yezit’ten ne farkımız var.
Geçmişten ders alıp, geleceğimizi ona göre tanzim etmeliyiz.
Rabbim yâr ve yardımcımız olsun.
Allah’ın selamı rahmeti bereketi üzerinize olsun…