Kültür Mirası Ocak

Mengen Kültür Mirası kayıtlarımızda bu defa “ocak” bahsini gündeme taşıyoruz.
Eski köy evlerinin bilhassa Anadolu Türk ve Mengen Köy evlerinde ısınma ve yemek pişirme amacıyla kullanıla gelen ocaklar, odanın işlevine ve iç düzenine göre konumlandırılırdı.

Çoğunlukla ocaklar, yüklükler arasında yer alır ve kalabalık ailelerin bütün yemeği, aşı, ekmeği bu ocakta pişer. Isınma bu ocaklar vasıtasıyla gerçekleşir, yıkanacak su, kaynatılacak süt bu ocağın ateşinden olurdu.

Köy evindeki bu ocaklar aş, yemek, ısınma gibi maddi ihtiyaçları karşılarken, manevi dünyamızın ve anılarımızın merkezi olurdu.
Evin kedisi ocağın başından ayrılmaz, evin çocukları ocağın yanına serilmiş pöstekiye uzanmadan uyumazdı.
Evin atası ocağın başında kendi kahvesini közde pişirirken, cigarasını da tüttürmeden yapamazdı.

Duvar içine tuğladan ve yarım ay şeklinde yapılmış olan ocakların üzerinde dumanı çekmek için bir külah bulunur. Ocağın yanmadığı zamanlar ise ocağın önüne basmadan dikilmiş bir perde konulurdu. Külah bazı yörelerde ‘’ocak yaşmağı’’veya ‘’davlumbaz’’ olarak adlandırılmaktadır.

Ocağın bu bölümünde malzeme olarak ahşap kil, veya alçı kullanılmıştır.
Alçı kullanılan külahların üzerinde kalıplama tekniğiyle
bitkisel ve natürmort süslemeler yer alır. Ahşabın kullanıldığı külahlarda ise bu malzeme işçiliğine ait ahşapoyma ve simetrik bitkisel motiflerin yer alır.

Ocakta her zaman sac ayak, kazan, tencere, ibrik, güğüm, maşa ve süpürge hazır olarak bulunur.
Ocağın içinde oyuk şeklinde yapılmış yuvada kandil konacak bir yer vardı. Ocağın her iki tarafında kapalı yüklük ve dolaplarda yorgan, yatak, battaniye ve yıkanma yerleri olurdu.

Tabi ocakla ilgili çok şeyler yazabilir, notlar düşebiliriz.

Ocakla ilgili Mengenli hemşerilerimiz sosyal medya hesaplarından bakın neler söylemişler..

Arif Şafak..
“Köy hayatının en önemli ihtiyacı ve her evde hatta her odada bulunan ocaklar.
Ekmeklerin yapıldığı kömeçlerin küllerine gömüldüğü yemeklerin sütlerin piştiği mısırların kızartıldığı mantarların közlendiği suların kaynatıldığı çocukken ısınmak için nerdeyse içine girdiğimiz ocaklar.”

Dilek Yalçın Anafarta
Ah ahh ne güzeldi o günler.. Eskiden büyüklerimiz çok cefakar çileli günler geçirmiş iş çokmuş ama mutluydu saglikliydilar ama şimdi öylemi rahatlık konfor herşey var ama tadı yok hicbirseyin mutluluk saglik yok.. O ocak başında yapılan bazlamalarin komeclerin kokusu burnumda tadı damağımda kaldı.. Ahirete göç etmiş sevdiklerimize Allahtan rahmet diliyorum hayatta olan tüm hemserilerime de sevgi ve selamlarımı gönderiyorum..

Azime Arıkan..
Rahmetli annem kül kömeci yapardı şu anda inanın burnuma onun kokusu geldi ve direği sızladı. Halen köy evimizin her odasında mevcut ocak. Sevgiler, selâmlar güzel insanlar..

Teşekkür ve selamlarımızla Mengen Kültür Mirası